Smutek

Na samym początku ten wpis miał tylko tytuł. Później było kilka słów. Dlaczego? Miał być napisany w bardzo zgorzkniałym stylu, a później bym tego żałowała, bo myśli się tak tylko przez chwilę, ale później całą sytuację widzi się inaczej. Dlatego najpierw zacytuję dzięki wujkowi Google i cioci Wikipedii, co to jest smutek.

"Smutek – emocjonalny ból powiązany z uczuciem niekorzystnej sytuacji, stratą, rozpaczą, żałobą, żalem, bezradnością oraz rozczarowaniem.Osoba doświadczająca smutku może stać się cicha lub letargiczna i może wycofywać się od innych. Przykładem poważnego smutku jest depresja. Płacz często wskazuje na smutek.Smutek jest jedną z sześciu podstawowych emocji, opisywanych przez Paula Ekmana, wraz ze szczęściem, złością, zaskoczeniem, strachem i wstrętem."


Czyli smutek to jedno z podstawowych emocji, nie da się go uniknąć. Można jednak z nim walczyć. Są różne kroki, moje wyglądają następująco:
  1. płacz
  2. odrętwienie
  3. praca.
Płacz. Forma wyrzucenia z siebie negatywnej energii. Mówi się: "Bądź twardy, a nie miętki". Otóż nie! Masz mieć twardą dupę, ale ogółem masz być jak guma. Ostatnio znajomy powiedział coś bardzo śmiesznego. "Trzeba być jak guma, miękki i zadowalający. Czyli bądź jak dildo!" Otóż to, pozwól sobie na wylanie żalu, smutku i całej tej negatywnej energii. Najlepiej mieć wtedy kogoś obok siebie i puścić te tamy łez. Ja jednak należę do osób, które narzekają, ale nie płaczą przy ludziach. Zrobię wszystko, żeby nie pokazać słabości, żeby nie robić komuś innemu przykrości w ten sposób, tak zostałam wychowana. Jednak jak sytuacja mnie przerośnie to i ja luzuję śluzy, a tak właściwie to tama pęka i się leje. Nie dzień, nie dwa, a tydzień lub dłużej. Jednak po tym etapie jest w pewnym stopniu lepiej. Wyczerpujesz wtedy energię i łzy. Następuje wtedy kolejny etap.


Odrętwienie. Dopływają do Ciebie tylko echa uczuć, które powinno się czuć. Smutek przytłumia wszystkie inne emocje. Jednak pomimo wycofania z życia wykonuje się swoje normalne czynności, bądź też, w niektórych przypadkach, nie rusza się z miejsca. Ten etap trwa u mnie na ogół najkrócej. Należę do osób uczuciowych i empatycznych więc wyzbycie się ich na dłuższy czas nie wchodzi w rachubę. Przeżywam wszystko bardzo szybko i mocno. Odrętwienie to sposób stłumienia tego wszystkiego co dopływa do nas jak bodźce, które "krzyczą". Po etapie odrętwienia, w którym powoli uzyskujemy równowagę. 


Praca. Po drugim etapie rzucam się w wir obowiązków. Może to sposób zapomnienia, że w moim życiu coś się posypało? Nie analizując tego zbytnio wiem, że jestem pracoholikiem. Jak ustalam sobie plan działania, dodaję sobie dużo obowiązków, zajmuję w ten sposób czas i tworzę schemat działania. Taki plan z dnia na dzień, rutyna. To w niej znajduję spokój i ukojenie, a zapchany czas nie pozwala na myślenie o tym co smutne, co tak naprawdę boli. Na pewno w etapie pierwszym znajdziemy co jest źródłem smutku, ale to w właśnie w tym ostatnim etapie nad nim próbujemy pracować go zwalczyć. Nie poddawaj się! Na pewno Ci się uda! Praca nad sobą i chęć do zwalczenia go to klucz do pokonania smutku. 

Jeśli masz inne etapy napisz do mnie prywatnie lub w komentarzu. Jeśli odczułeś/aś smutek (a na pewno tak było to jak sobie z nim poradziłeś/aś? 

Do usłyszenia.

Marta XOXO

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Poddaj się

Niezależnie ile razy by na ten temat nie spojrzeć zawsze się widzi coś co jest trudne w danym momencie. Na pewno teraz masz pewne cięższe momenty. I ta myśl od razu wchodzi do głowy: "Poddaj się. Po co tak ze sobą walczysz?". Mam teraz taką myśl, a nawet w kilku sprawach. Jakiś czas temu moje życie potoczyło się tak, że wróciłam do mojego domu rodzinnego, jestem bezrobotna, wzięłam dziekankę na uczelni co oznacza jeszcze dłuższe studia i nadal jestem samotna, bez drugiej połówki. Kiedy pakowałam się z Opola do domu byłam pełna wiary w zmiany, które nadejdą. Wiadomo miałam myśli, że jednak trochę trudno zostawić życie jakie się prowadziło samotnie w mieście i wrócić na wieś. Miałam zawsze wszystko pod ręką: kino, teatr, filharmonia, biblioteka, kawiarnie i restauracje. Jeśli miałam kaprys wyjścia na ciekawy wieczorek z autorem jakiejś książki, którą niedawno czytałam mogłam po prostu w 5 minut się ubrać i wyjść. Zostawiłam tam też znajomych, może nie takich, którzy mieszkali w
Czytaj więcej

Co oglądałam w sierpniu

Obraz
Matko już koniec sierpnia! Jak ten czas ucieka! Jako, że nudzi mi się ogromnie w czasie wolnym zaczęłam oglądać filmy. Poniżej wstawiam wszystkie tytuły, które widziałam i moje krótkie recenzje. Mother, it's the end of August! How time is running out! As I get bored enormously in my free time, I started watching movies. Below I put all the titles I've seen and my short reviews. Dopóki piłka w grze /  Trouble with the Curve Źródło: https://images.app.goo.gl/83FsYCY5SvuJFeLm9 Film nie najmłodszy, bo z 2012 roku jednak gra w nim sama śmietanka według mnie. Gus Lobel (Clint Eastwood) jest znanym łowcą talentów w Baseballu. Łowca ma jednak problem, nie domaga mu już wzrok. Jego pracodawca Pete (John Goodman) prosi więc o pomoc jego córkę Mickey (Amy Adams) by pomogła mu w ostatnim przedsięwzięciu. Dodatkowo poznajmy przystojnego Johnnego (Justin Timberlake!). Nie jest to film łatwy, ale na pewno ma swoje momenty i dałabym mu 4 na 5 gwiazdek.  Dopóki piłka w grze - zwias
Czytaj więcej

Ideał

Obraz
Czy Ty też tak masz, że zastanawiasz czemu nie pasujesz do reszty, albo nie jesteś ideałem? "Twój czas jest ograniczony, więc nie marnuj go na byciem kimś, kim nie jesteś" Steve Jobs Ostatnie nerwowe sytuacje sprawiały, że zaczęłam się zastanawiać czy jest ze mną coś nie tak. Zostałam odrzucona przez niektóre osoby i stwierdziłam, że musi to być moja wina. Znalazł mnie jednak cytat (tak, to on znalazł mnie, a nie na odwrót). Przypomniał mi, że jednak to ja decyduję z  kim jestem i kto spędza czas w moim towarzystwie. Wynikiem mojego zagubienia było to, że zastanawiałam się co powinnam zmienić, żeby zostać docenioną i zaakceptowaną przez wszystkich. Po narzekaniu o tym, że świat jest zły i mnie nie rozumie (bunt jak u nastolatki - bez sensu i logiki), koleżanka, określmy jako D., napisała mi w wiadomości coś ciekawego. Powinnam się skupić na kimś, kto doceni mnie za to jaka jestem i olać tych, którzy tego nie widzą, jaką wartościową jestem osobą. Proste, co nie?
Czytaj więcej