Popielec i Wielki Post

W wierze katolickiej występuje taki dzień w roku zwana Środą Popielcową. Rozpoczyna on Post, gdzie trwa on 40 dni (jak będziesz to liczyć tak samo jak ja to dokładnych 40 dni tam nie dojrzysz, odlicz tylko niedziele i wszystko zacznie się zgadzać). Wracając jednak do Popielca, to obowiązują wtedy dwa rodzaje postu: ilościowy i jakościowy.

  • Post jakościowy to ten, w którym nie jemy mięsa. 
  • Post ilościowy występuje wtedy, gdzie obowiązują 3 posiłki w czym jeden do syta. 
Środa Popielcowa jest dniem, który zawsze jest wyczekiwany przeze mnie. To, że jestem katoliczką mogliście wywnioskować już chyba wcześniej, ale teraz powiem dlaczego niektóre wydarzenia są ważne dla mnie nie tylko z punktu widzenia kościoła, ale też osobiście bardzo je lubię i powodują u mnie w życiu zmiany. W tym dniu następuje posypanie głów popiołem i ludzie mają takie szare kropki na czole. Podczas tego obrzędu słyszy się "Nawracajcie się i wierzcie w ewangelię", albo "Prochem jesteś i w proch się obrócisz" (ten drugi bardziej do mnie przemawia, choć podobno jest mroczniejszy i negatywny, a to nie prawda) po czym (przynajmniej u mnie w kościele tak było) ksiądz palcem ubrudzonym w popiele wykonuje znak krzyża na czole (wygląda jak kropka no, ale za grubość palca się nie odpowiada). 
Dlaczego to tak ważny dzień (?), bo to rozpoczęcie umartwiania się i postu, ale też to oczekiwanie na to najważniejsze wydarzenie. Post nawet w chorobie żołądkowej jest wskazany, by oczyścić organizm z toksyn, bakterii czy wirusa. Każdy podchodzi indywidualnie do dalszej części postu, bo post jakościowy i ilościowy obowiązuje tylko w pierwszy dzień, potem obowiązuje post, jałmużna i modlitwa. Co za tym idzie w najbliższe niedziele zaczną się Gorzkie żale. Także smutne pieśni , kazania pasyjne i adoracje najświętszego sakramentu, ale same pieśni są dzielone na partie męskie i żeńskie jedynie Pobudka śpiewana jest wspólnie (jaka to jest frajda jak śpiewasz z podziałem na role, a do tego można by to określić po świecku jako balladę o miłości). Dobra, znowu coś lakonicznego i smutnego, wiem, wiem, ale w całym tym umartwianiu masz świadomość, że trwa to tylko 40 dni, a po tym następuje w wierze katolickiej coś wspaniałego! 40 dni postu (odstąpienia od pewnych wygód dnia codziennego jak np. odstawienie jedzenia słodyczy) wraz z jałmużną (10% Twojego zarobku to nie jest majątek, a wierz mi, że są wspaniałe przedsięwzięcia, które możesz wesprzeć na stronach katolickich) i modlitwą (dodaje siły ta kwestia i może to dla niektórych klepanie modlitewek z książeczki, ale dla mnie modlitwa to powiedzenie słów, w które wierzę i rozumiem) to da się wszystkiego dokonać. Jest to też czas na refleksję i mam nadzieję, że Ty też to wiesz. Odsyłam też do filmu O. Szustaka, który opowie co nieco na temat polskich obchodów w ten dzień, ale też dużo lepiej wyjaśni wszystko z punktu widzenia Kościoła Katolickiego, bo ja tam tylko moją opinię i wiedzę przedstawiam w sposób mi jakoś przystępny: Jak przeżyć Środę Popielcową?
Jeśli nie jesteś katolikiem/czką to możesz wykorzystać ten czas na samodoskonalenie. Przez te 40 dni masz możliwość wprowadzenia zmian, które wcześniej były dla Ciebie nie wygodne (nie chciałeś/aś ich wprowadzać, bo nie sprawiały Ci w ogóle przyjemności pomimo, że są dobre dla ciała czy umysłu).  Masz czas i do tego określony, raz w tygodniu masz tzw. cheat day, a do tego wsparcie ze strony bliskich. Rozważ ten nadchodzący czas i siebie samą/ego.

A co Ty myślisz o tych dwóch wydarzeniach w Kościele Katolickim? Wstaw komentarz, albo napisz wiadomość prywatną.

Do usłyszenia.


Marta XOXO

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Poddaj się

Niezależnie ile razy by na ten temat nie spojrzeć zawsze się widzi coś co jest trudne w danym momencie. Na pewno teraz masz pewne cięższe momenty. I ta myśl od razu wchodzi do głowy: "Poddaj się. Po co tak ze sobą walczysz?". Mam teraz taką myśl, a nawet w kilku sprawach. Jakiś czas temu moje życie potoczyło się tak, że wróciłam do mojego domu rodzinnego, jestem bezrobotna, wzięłam dziekankę na uczelni co oznacza jeszcze dłuższe studia i nadal jestem samotna, bez drugiej połówki. Kiedy pakowałam się z Opola do domu byłam pełna wiary w zmiany, które nadejdą. Wiadomo miałam myśli, że jednak trochę trudno zostawić życie jakie się prowadziło samotnie w mieście i wrócić na wieś. Miałam zawsze wszystko pod ręką: kino, teatr, filharmonia, biblioteka, kawiarnie i restauracje. Jeśli miałam kaprys wyjścia na ciekawy wieczorek z autorem jakiejś książki, którą niedawno czytałam mogłam po prostu w 5 minut się ubrać i wyjść. Zostawiłam tam też znajomych, może nie takich, którzy mieszkali w
Czytaj więcej

Co oglądałam w sierpniu

Obraz
Matko już koniec sierpnia! Jak ten czas ucieka! Jako, że nudzi mi się ogromnie w czasie wolnym zaczęłam oglądać filmy. Poniżej wstawiam wszystkie tytuły, które widziałam i moje krótkie recenzje. Mother, it's the end of August! How time is running out! As I get bored enormously in my free time, I started watching movies. Below I put all the titles I've seen and my short reviews. Dopóki piłka w grze /  Trouble with the Curve Źródło: https://images.app.goo.gl/83FsYCY5SvuJFeLm9 Film nie najmłodszy, bo z 2012 roku jednak gra w nim sama śmietanka według mnie. Gus Lobel (Clint Eastwood) jest znanym łowcą talentów w Baseballu. Łowca ma jednak problem, nie domaga mu już wzrok. Jego pracodawca Pete (John Goodman) prosi więc o pomoc jego córkę Mickey (Amy Adams) by pomogła mu w ostatnim przedsięwzięciu. Dodatkowo poznajmy przystojnego Johnnego (Justin Timberlake!). Nie jest to film łatwy, ale na pewno ma swoje momenty i dałabym mu 4 na 5 gwiazdek.  Dopóki piłka w grze - zwias
Czytaj więcej

Ideał

Obraz
Czy Ty też tak masz, że zastanawiasz czemu nie pasujesz do reszty, albo nie jesteś ideałem? "Twój czas jest ograniczony, więc nie marnuj go na byciem kimś, kim nie jesteś" Steve Jobs Ostatnie nerwowe sytuacje sprawiały, że zaczęłam się zastanawiać czy jest ze mną coś nie tak. Zostałam odrzucona przez niektóre osoby i stwierdziłam, że musi to być moja wina. Znalazł mnie jednak cytat (tak, to on znalazł mnie, a nie na odwrót). Przypomniał mi, że jednak to ja decyduję z  kim jestem i kto spędza czas w moim towarzystwie. Wynikiem mojego zagubienia było to, że zastanawiałam się co powinnam zmienić, żeby zostać docenioną i zaakceptowaną przez wszystkich. Po narzekaniu o tym, że świat jest zły i mnie nie rozumie (bunt jak u nastolatki - bez sensu i logiki), koleżanka, określmy jako D., napisała mi w wiadomości coś ciekawego. Powinnam się skupić na kimś, kto doceni mnie za to jaka jestem i olać tych, którzy tego nie widzą, jaką wartościową jestem osobą. Proste, co nie?
Czytaj więcej